Krajobrazy, które znikają na naszych oczach – to temat nowej wystawy w Fundacji Archeologia Fotografii zatytułowanej „Wzdłuż milczącej fali”.

Ekspozycja znajdująca się w małej galerii przy ul. Chłodnej w Warszawie łączy archiwalne prace mistrzów polskiej fotografii z najnowszymi realizacjami współczesnej artystki Ewy Doroszenko, tworząc wielowarstwową opowieść o kruchości otaczających nas ekosystemów.

Doroszenko wychodzi od motywu pejzażu – jednego z najstarszych tematów w historii sztuki – by podważyć jego utrwalony, romantyczny charakter. Inspiracją dla artystki stają się fotografie klasyków: Lucjana Demidowskiego (ur. 1946), Zbigniewa Dłubaka (1921-2005), Mariusza Hermanowicza (1950-2008), Marka Piaseckiego (1935-2011) i Antoniego Zdebiaka (1951-1991), przechowywane w archiwum Fundacji Archeologia Fotografii. Każda z tych postaci miała inną osobowość artystyczną, ale w archiwach wszystkich tych twórców odnajdujemy wątek przyrody – zaniedbanej, zniewolonej przez człowieka, próbującej wzrastać i funkcjonować na przekór wyzwaniom, jakie rzuca jej ludzka cywilizacja.

Doroszenko, zamiast dokumentować konkretne miejsca, konstruuje nowe, nieistniejące krajobrazy metodą kolażową, scalając szpilkami wydrukowane obrazy. Trójwymiarowe obiekty bazują na zdjęciach cyfrowych (zaczerpniętych z internetu czy wirtualnych map), przedstawiających przyrodniczo cenne miejsca z całego świata – obszary, którym grozi ekspansja człowieka.

Ewa Doroszenko to artystka intermedialna, doktor sztuk plastycznych, mieszka i pracuje w Warszawie. Jest laureatką wielu międzynarodowych konkursów. Swoje projekty prezentowała na licznych wystawach indywidualnych oraz w duecie (z Jackiem Doroszenko), m.in. w Warszawie, we Wrocławiu, w Brnie, Pradze, Berlinie, Bolzano i Düsseldorfie.

Wystawa potrwa do 9 listopada tego roku.

wis